Οι ουράνιοι Παρθενώνες

Είμαστε κάπου στο Σύμπαν. Δεν έχει σημασία πού ακριβώς, σε ποιο άστρο και σε ποιον γαλαξία. Μπορεί να είμαστε λίγο έξω απ' το Ηλιακό μας Σύστημα, μπορεί να είμαστε στην άλλη πλευρά του γαλαξία. Ή σ' έναν άλλον γαλαξία. Είμαστε κάπου τέλος πάντων. Πετάμε. Πετάμε. Παίζουμε τους εξερευνητές, γλιστρώντας ανάμεσα στα άστρα και τα νεφελώματα. Είναι τρελό αυτό το Σύμπαν. Ή θα είναι κατάμαυρο ή πολύχρωμο. Από τη μια μαυρίλα, από την άλλη πιο πολλά χρώματα κι απ' το ουράνιο τόξο. Συνεχίσουμε και πετάμε.

Κάποια στιγμή ακούμε κάτι. Καλά, μη βαράτε! Το ξέρω ότι δεν μπορείς να ακούσεις ήχους στο Διάστημα, αλλά ας το ξεχάσουμε αυτό. Ακούς κάτι. Σαν παράσιτα ραδιοφώνου. Κοιτάς εδώ, κοιτάς εκεί, κοιτάς παρακεί. Δε βλέπεις τίποτα. Συνεχίσεις το ταξίδι, μέχρι που το ακούς δυνατότερα. Σαν χαλασμένο ραδιόφωνο. Αποφασίσεις να το ψάξεις. Κανένα φυσικό φαινόμενο θα είναι. Το ακούς ολοένα και δυνατότερα, μέχρι που το ανακαλύπτεις. Και σίγουρα δεν είναι ούτε άστρο νετρονίων, ούτε μαύρη τρύπα, ούτε άστρο έτοιμο να εκραγεί. Και σίγουρα δεν είναι φυσικό!

Μένεις έκπληκτος, και με το δίκιο σου. Δεν έχεις ξαναδεί κάτι τέτοιο. Είναι ένα αντικείμενο παράξενου σχήματος. Δυσκολεύεσαι να το περιγράψεις, αλλά μια προσπάθεια την κάνεις. Μοιάζει με ένα μικρό νευρικό δίκτυο. Ή για να το πούμε ποιο απλά, σαν τη ρίζα μιας πατατιάς. Μια μεγάλη "πατάτα", από την οποία ξεπροβάλλουν "ρίζες". Μερικές από τις κύριες "ρίζες" καταλήγουν σε μικρότερες "πατάτες", από τις οποίες ξεπροβάλλουν μικρότερες "ρίζες". Αυτή η κατασκευή αποκλείεται να είναι αποτέλεσμα κάποιου φυσικού φαινομένου. Κάποια διάνοια, κάποιος νους το έφτιαξε.

Για μισό λεπτό. Αυτό το πράγμα από τι είναι φτιαγμένο; Το κοιτάς τριγύρω... είναι διαφανές! Δεν είναι φτιαγμένο από μέταλλο, δεν είναι καν "στερεό" το εσωτερικό του. Και πάλι δε ξέρεις τι είναι. Διαστημικός σταθμός; Μάλλον. Σκέφτεσαι όμως κάτι. Ένας διαστημικός σταθμός, τουλάχιστον όπως τον έχουμε στο νου μας, είναι από μέσα μέταλλο και απ' έξω μέταλλο. Αυτό το πράγμα όμως είναι... Όπα! Απ' έξω κρύσταλλος και από μέσα καθαρή ενέργεια! Πώς γίνεται αυτό; Με τι έχουμε να κάνουμε εδώ; Αυτό το πράγμα μοιάζει ζωντανό. Όχι! Ξέχνα αυτό που είπα! Αυτό το πράγμα μοιάζει να υπερβαίνει τη ζωή, όπως η ζωή με τη σειρά της υπερβαίνει τον νεκρό και ανόργανο κόσμο! Ποιος ή τι είναι τόσο έξυπνο που να το έχει φτιάξει; Σε τι χρησιμεύει; Κάνει κάτι από μόνο του, ή είναι απλώς ένα τμήμα ενός μεγαλύτερου συνόλου;

Όποιος και να το έφτιαξε, σίγουρα είναι πιο εξελιγμένος από εμάς. Όχι αιώνες και χιλιετίες ποιο μπροστά από εμάς, μα εκατομμύρια χρόνια ποιο μπροστά από εμάς. Ένας πολιτισμός που ίσως έκανε τα πρώτα του ταξίδια στο Διάστημα όταν την ίδια ώρα στη Γη οι πρόγονοί μας ζούσαν στα δέντρα, ή όταν οι δεινόσαυροι κυριαρχούσαν στη Γη, ή ακόμη κι όταν η πιο πολύπλοκη μορφή ζωής στον πλανήτη μας ήταν τα μικρόβια. Κι εδώ μπαίνουν αιρετικές σκέψεις στο μυαλό σου. Με τι θα μοιάζει ένας πολιτισμός, που είναι εκατομμύρια χρόνια ποιο εξελιγμένος από εμάς; Μπροστά σε αυτόν τον πολιτισμό, αν μπορούμε να τον περιγράψουμε έτσι, οι άνθρωποι θα μοιάζουν με αμοιβάδες. Ούτε καν με μαϊμούδες. Μάλλον οι κατασκευαστές του θα έχουν εξελιχθεί σε "κύτταρα" ενός μεγαλύτερου οργανισμού. Σαν να βλέπεις μια αμοιβάδα να προσπαθεί να φανταστεί έναν άνθρωπο, βλέποντας μόνο ένα από τα κύτταρα που αποτελούν μία από τις τρίχες των μαλλιών του. Ποιος ξέρει σε τι επίπεδο έχουν φτάσει; Ποια θα είναι η φιλοσοφία τους... αν έχουν έστω κάτι παρόμοιο; Πως θα σκέφτονται; Αποτελούνται και αυτοί από κρύσταλλο και ενέργεια, όπως αυτός ο διαστημικός σταθμός; Μήπως έχουν εξελιχθεί σε ενεργειακά-οργανικά διαστημόπλοια; Μήπως έχουν γίνει ένα με το Σύμπαν, κι εμείς να μοιάζουμε σαν τα ερυθρά αιμοσφαίρια; Ή μήπως δραπέτευσαν απ' τους περιορισμούς των 3 διαστάσεων και εξελίχθηκαν σε πολυδιάστατα πλάσματα, όπου μας είναι απλώς αδύνατον να τα δούμε, όπως ένα ταπεινό πλασματάκι 2 διαστάσεων δε θα μπορέσει ποτέ του να δει ένα πλάσμα 3 διαστάσεων σαν εμάς;

Και τώρα αρχίσει το καλύτερο. Πίσω ακριβώς από τον κρυστάλλινο σταθμό, βλέπεις μεταλλικά θραύσματα αρχαίων διαστημικών σταθμών. Μοιάζουν με τα φουτουριστικά σχέδια της Γης, όπως ο διαστημικός σταθμός σε σχήμα τροχού στην ταινία "2001: Οδύσσεια του Διαστήματος", μόνο που είναι μισοκατεστραμμένοι. Εγκαταλελειμμένοι. Κείτονται εκεί, άδειοι, αιωρούμενοι στο Σύμπαν, για χιλιάδες και εκατομμύρια χρόνια. Οι κατασκευαστές τους θυμούνται πότε τους έφτιαξαν και σε τι χρησίμευαν; Μοιάζουν περισσότερο με τ' αρχαία μνημεία της Γης, με τα Στόουνχεντς και τις Πυραμίδες και τους Παρθενώνες μας. Ουράνιοι Παρθενώνες, κοσμική αρχαιολογία, τ' απομεινάρια ενός αρχαίου πολιτισμού... που ποιος ξέρει σε τι έχει εξελιχθεί.