Πριν από 22 χρόνια σαν σήμερα (11/4/2000), η βασίλισσα της ποπ Britney Spears (η Madonna έχει χάσει τον θρόνο της κι ακόμα δεν το ξέρει 😛) μάς ταξίδεψε στον Άρη στο βιντεοκλίπ του τραγουδιού της "Oops!... I Did It Again", πειράζοντας τον αστροναύτη και κάνοντας την πιο άκυρη αλλά κι επική αναφορά στον Τιτανικό του Τζέιμς Κάμερον. 22 χρόνια έχουν περάσει από τότε, πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στη Γη (κάποια προς το καλύτερο, άλλα προς το χειρότερο), πολλά νέα πράγματα έχουμε μάθει για τον Άρη, αλλά το ενδιαφέρον μας για τον Κόκκινο Πλανήτη αρνείται πεισματικά να χαθεί, κυρίως χάρη σε ανθρώπους που απλά δεν γουστάρουν να σταματήσουν να αναρωτιούνται, να εξερευνούν και να εμπνέουν, σε ανθρώπους που έχουν το υπέροχο θράσος να έχουν το ένα τους πόδι στη Γη και το άλλο στον Άρη, που συνειδητοποιούν τις πραγματικές δυνατότητες της ανθρωπότητας, κι αναγνωρίσουν ότι δεν μπορούμε να τις περιορίσουμε επειδή έτσι το απαιτούν μερικοί δίποδοι τριχωτοί δεινόσαυροι με κουστούμια κι άδειο από ανθρωπιά βλέμμα. Με λίγα λόγια, σε ανθρώπους που προτιμούν να στέλνουν ρομποτικά ελικόπτερα στον Άρη παρά βόμβες σε νοσοκομεία στην Ουκρανία.
Κι όμως αυτό το φαινόμενο δεν είναι καινούριο και δεν περιορίζεται μόνο στην εξερεύνηση του Διαστήματος, κι ούτε αφορά μόνο συγκεκριμένους ανθρώπους. Πριν από σχεδόν 50 χρόνια, ο Ψυχρός Πόλεμος, η απειλή των πυρηνικών πολέμων και τα επανδρωμένα ταξίδια στο Διάστημα, ενέπνευσαν μια νέα γενιά μηχανικών, επιστημόνων, φιλοσόφων, ακτιβιστών και στοχαστών να αλλάξουν τον κόσμο. Τότε μάλιστα, όταν οι ΗΠΑ έστειλαν τους πρώτους ανθρώπους στη Σελήνη, ξέσπασε το "Φαινόμενο Apollo", ένα κύμα ενθουσιασμού που ενέπνευσε μια νέα γενιά επιστημόνων, μηχανικών, ακτιβιστών, οραματιστών, ακόμη και περιβαλλοντολόγων. Έπρεπε να δούμε τη Γη από τόσο μακριά για να καταλάβουμε πόσο πολύτιμη είναι για εμάς. Σήμερα, η εξερεύνηση του Άρη κι η έξαρση του κορωνοϊού SARS-CoV2, καθώς κι η οικονομική κρίση, οι πόλεμοι σε Ουκρανία κι όχι μόνο, η ελεύθερη πτώση της βιοποικιλότητας κι η αποσταθεροποίηση του κλίματος, ήδη εμπνέουν μια νέα γενιά ανθρώπων που έχουν βάλει σκοπό να αλλάξουν τον κόσμο, αμφισβητώντας και πετώντας στα σκουπίδια της Ιστορίας όλα όσα μας υποβαθμίσουν σε άτριχα κτήνη, και παράλληλα καλλιεργώντας όλα όσα μας τιμούν ως πραγματικούς ανθρώπους και πολίτες του Σύμπαντος.
"Το να πιστεύεις ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο σημαίνει ότι δεν είσαι ένας απ' αυτούς που θα τον αλλάξουν."
Ζακ Φρέσκο
Αυτή η αποστολή όμως μόνο εύκολη δε θα 'ναι. Νοοτροπίες γενεών μπορούν να ανατραπούν μέσα σε μια μέρα, δεδομένα και κατεστημένα μπορούν να γίνουν άνετα σκόνη, και πολυετείς διεθνείς συνεργασίες και συμφωνίες μπορούν να διακοπούν μέσα σε μία στιγμή, επειδή κάποιος την έχει δει Μέγας Αλέξανδρος και θέλει να κάνει τον κόσμο σαν τα μούτρα του. Όμως η Ιστορία είναι γεμάτη από επίδοξους κατακτητές που προσπάθησαν να τα πάρουν όλα, να κυριαρχήσουν τον γαλάζιο κόκκο που αποκαλούμε Γη, και στο τέλος να χάσουν ακόμη και τα λίγα που είχαν, είτε σταδιακά είτε μέσα σε μία στιγμή. Καμία τυραννία και καμία κηδεμονία που γίνεται "για το καλό μας" δεν έχει ζήσει για πάντα, κι οι τωρινές δεν θα αποτελέσουν εξαίρεση. Εξάλλου, τίποτα δεν είναι πιο προσωρινό απ' το "μόνιμο" και τίποτα πιο μόνιμο απ' το "προσωρινό". Άλλωστε, όλοι οι πόλεμοι κάποτε τελειώνουν. Το ερώτημα όμως είναι πώς τελειώνουν, ποιοι είναι ο νικητές, και τι ακολουθεί μετά απ' αυτούς. Και δεν γίνονται όλοι οι πόλεμοι με βόμβες και αεροπλάνα. Πολλοί γίνονται με ψέματα, κακία, μίσος, παραπληροφόρηση, προπαγάνδα, ρατσισμό, αδιαφορία, απάθεια. Ολόκληρη η Γη έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης, απ' τη "μακρινή" Συρία ως μέσα στο ίδιο μας το κεφάλι. Φαίνεται ότι ο Άρης, ο θεός του πολέμου, δεν ψήνεται ιδιαίτερα να μας αφήσει επιτέλους ήσυχους. Όχι τουλάχιστον για όσο έχει υποστηριχτές του, από τους μεγάλους που τον ταΐζουν με εθνικιστικές φανφάρες και λεφτά σε στρατιωτικές δαπάνες, ως τους μικρούς που τον ξεπλένουν με φτηνές δικαιολογίες του τύπου "είναι στο DNA μας να μισούμε και να πολεμάμε κι αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ". Από τη στιγμή όμως που το παρελθόν που τόσο πολύ ωραιοποιείτε είναι γεμάτο με ανατροπές, τι σας κάνει να νομίζετε ότι το μέλλον θα αποτελέσει εξαίρεση? Ευτυχώς που αυτοί που αναζητούν όμορφες πριγκίπισσες και φιλικούς πολεμιστές στον Άρη δεν είναι "ρεαλιστές της παλιάς κοπής" σαν εσάς.
Σήμερα χρειαζόμαστε ένα νέο Φαινόμενο Apollo περισσότερο από ποτέ, και μάλιστα σε παγκόσμια κλίμακα, όπου θα εμπνεύσει μια νέα γενιά ανθρώπων να αποκαταστήσει την ομορφιά της Γης, να τερματίσει το μίσος και τους πολέμους, να καταπολεμήσει τη φτώχεια και την αδικία, να επιστρέψει στη Σελήνη και να αποικίσει τον Άρη, αυτή τη φορά ως μια παγκόσμια οικογένεια. Αν τα καταφέρουμε, τότε κάποια μέρα τα παιδιά μας θα περπατήσουν στην έρημο του Κόκκινου Πλανήτη, θα κοιτάξουν πίσω και θα βλέπουν τι έχουν κάνει, τι έχουν καταφέρει, πόσα ανέφικτα έχουν κάνει εφικτά, τι αλλαγές έχουν φέρει και πόσο μακριά έχει πάει ο κόσμος χάρη σ' αυτούς. Κι ίσως τότε να κοιτάξουν το αύριο και χαμογελώντας να λένε:
Oops!... We did it again!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου