Σωστά καταλάβατε, ήρθε αυτή η ημέρα όπου θα γεμίσει όλο το Σύμπαν με πλαστικές καρδούλες και λούτρινα αρκουδάκια να κρατάνε ευχές του τύπου "γίνε η βαλεντίνα μου", λες και τις υπόλοιπες μέρες απαγορεύεται να γιορτάζεις την αγάπη σου με το ταίρι σου. Ήρθε ο Βαλεντίνος, γι' αυτό κανονίστε σήμερα να με πρήζετε με ανίερες αηδίες. Αρκουδάκια, καρδούλες, γλυκανάλατα τραγουδάκια της μιας χρήσης, σέξι εσώρουχα με τρύπες παντού, προφυλακτικά με ανοιχτήρι κονσέρβας και γεύση χοιρινό με σέλινο, καψουροτράγουδα στο ραδιόφωνο, κλισέ αφιερώματα, κλισέ ευχές, και κάθε άλλη μπουρδίτσα που γίνεται μόδα της μιας ημέρας. Πώς είναι τα Χριστούγεννα που επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια, λες και είναι κανόνας; Κάτι τέτοιο.
Θεωρώ ανούσια, ως και γελοία, τη θεοποίηση της "γιορτής" αυτής, ειδικά από ανθρώπους που γιορτάζουν την ημέρα αυτή και μόνο. Άνθρωποι που περιμένουν μία συγκεκριμένη μέρα για να τιμήσουν και να αναζωπυρώσουν τον έρωτα τους, ο οποίος κάτι μου λέει ότι είναι έτσι κι αλλιώς ποιο τραγικά βυθισμένος και απ' τον Τιτανικό. "Αγάπη μου, είναι Βαλεντίνος σήμερα. Ας κάνουμε ότι κάνουν και οι άλλοι, να γιορτάζουμε μαζί σήμερα, και από αύριο συνεχίσουμε να είμαστε φλώροι".
Nani?? 😲
Και όπως σε κάθε γιορτή, έτσι και στον Βαλεντίνο οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο εξίσου σπαστικά στρατόπεδα και πλακώνονται μεταξύ τους. Γενικά αυτή η μανία που έχουν μερικοί άνθρωποι να μπαίνουν σε καλούπια και σε στρατόπεδα έχει καταντήσει αηδία. Από τη μία έχουμε τους αγαπούληδες που ερωτεύονται μόνο αυτή την ημέρα, από την άλλη έχουν την τιμητική τους και οι αντι-Βαλεντίνοι και γενικά
οι αντι-ερωτευμένοι και αντι-αγαπούληδες, οι κλασσικοί σκοταδόψυχοι που έχουν κηρύξει πόλεμο
στην αγάπη και θέλουν τους πάντες δυστυχισμένους. Σαν τα μούτρα τους
δηλαδή, μιζέρια και κατάθλιψη. Από το ένα άκρο στο άλλο.
Και όπως και σε κάθε επική μάχη, έτσι κι εδώ έχουμε 2 υπερδυνάμεις και μερικά έξτρα στρατοπεδάκια, έτσι για ποικιλία. Έχουμε αυτούς που έχουν τη μανία να ψάχνουν τον οικουμενικά τέλειο έρωτα (λες και υπάρχει κάτι τέτοιο) και μάλιστα μέσα σε περιοδικά, εκπομπές και ιστοσελίδες. Άβουλοι ακόλουθοι του κάθε τυχάρπαστου. Έχουμε μερικούς "προχωρημένους" που με την επική και βαθυστόχαστη φιλοσοφία "κάθε μέρα μακαρόνια;" κάνουν ό,τι γουστάρουν, παίζουν με τα συναισθήματα των συνανθρώπων τους, και μετά τους πετάνε σαν στημένη λεμονόκουπα. Κλασσικοί παρτάκιδες που εξισώσουν ένα όμορφο συναίσθημα μ' ένα πιάτο φαΐ για να δικαιολογήσουν τις καφρίλες τους. Και έχουμε και τους "κριτές των πάντων" που όχι μόνο νομίζουν ότι ξέρουν πως θα έπρεπε να αγαπάνε οι ερωτευμένοι, αλλά μας σπάνε και τα νεύρα με το να μας επισυνάπτουν οτιδήποτε θεωρούν "ελαττωματικό" σ' εμάς. "Δεν αγαπάτε σωστά γιατί μπλα μπλα μπλα, ενώ θα έπρεπε να αγαπάτε αλλιώς δηλαδή μπλα μπλα μπλα", με ύφος 100 καρδιναλίων να προσβάλει την νοημοσύνη μας. Άσ' τους ανθρώπους να κάνουν ό,τι θέλουν, άνθρωπε μου!
Κι επειδή δεν είμαι μόνο κάφρος και ανώριμος, ας μιλήσω και λίγο πιο σοβαρά. Εγώ προσωπικά γουστάρω αγνή, πραγματική, ειλικρινή αγάπη. Μια αγκαλιά, ένα βλέμμα, ένα άγγισμα, μια αιώνια στιγμή μαζί. Η αγάπη είναι ελευθερία και η ελευθερία είναι αγάπη. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά αν είχα έναν άγγελο στη ζωή μου θα γιόρτασα μαζί του κάθε μέρα όλη μέρα, όχι μόνο μια φορά το χρόνο. Και δε χρειάζομαι αρκουδάκια και πλαστικές καρδούλες για να μου πούνε το πόσο πολύτιμη είναι η αγάπη, ένα συναίσθημα που δε γνωρίζει σύνορα και ταμπού, ένα συναίσθημα με πολλά πρόσωπα, απ' το οποίο μπορείς να ξεκινήσεις να αλλάξεις τον κόσμο και τους ανθρώπους του.
Όλα τα υπόλοιπα είναι κολοκύθια τούμπανα με ρύζι και σταφίδες. Μμμ, πείνασα. Πάω να δείξω στην κοιλίτσα μου πόσο την αγαπώ κι επιστρέφω...
Και όπως και σε κάθε επική μάχη, έτσι κι εδώ έχουμε 2 υπερδυνάμεις και μερικά έξτρα στρατοπεδάκια, έτσι για ποικιλία. Έχουμε αυτούς που έχουν τη μανία να ψάχνουν τον οικουμενικά τέλειο έρωτα (λες και υπάρχει κάτι τέτοιο) και μάλιστα μέσα σε περιοδικά, εκπομπές και ιστοσελίδες. Άβουλοι ακόλουθοι του κάθε τυχάρπαστου. Έχουμε μερικούς "προχωρημένους" που με την επική και βαθυστόχαστη φιλοσοφία "κάθε μέρα μακαρόνια;" κάνουν ό,τι γουστάρουν, παίζουν με τα συναισθήματα των συνανθρώπων τους, και μετά τους πετάνε σαν στημένη λεμονόκουπα. Κλασσικοί παρτάκιδες που εξισώσουν ένα όμορφο συναίσθημα μ' ένα πιάτο φαΐ για να δικαιολογήσουν τις καφρίλες τους. Και έχουμε και τους "κριτές των πάντων" που όχι μόνο νομίζουν ότι ξέρουν πως θα έπρεπε να αγαπάνε οι ερωτευμένοι, αλλά μας σπάνε και τα νεύρα με το να μας επισυνάπτουν οτιδήποτε θεωρούν "ελαττωματικό" σ' εμάς. "Δεν αγαπάτε σωστά γιατί μπλα μπλα μπλα, ενώ θα έπρεπε να αγαπάτε αλλιώς δηλαδή μπλα μπλα μπλα", με ύφος 100 καρδιναλίων να προσβάλει την νοημοσύνη μας. Άσ' τους ανθρώπους να κάνουν ό,τι θέλουν, άνθρωπε μου!
Κι επειδή δεν είμαι μόνο κάφρος και ανώριμος, ας μιλήσω και λίγο πιο σοβαρά. Εγώ προσωπικά γουστάρω αγνή, πραγματική, ειλικρινή αγάπη. Μια αγκαλιά, ένα βλέμμα, ένα άγγισμα, μια αιώνια στιγμή μαζί. Η αγάπη είναι ελευθερία και η ελευθερία είναι αγάπη. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά αν είχα έναν άγγελο στη ζωή μου θα γιόρτασα μαζί του κάθε μέρα όλη μέρα, όχι μόνο μια φορά το χρόνο. Και δε χρειάζομαι αρκουδάκια και πλαστικές καρδούλες για να μου πούνε το πόσο πολύτιμη είναι η αγάπη, ένα συναίσθημα που δε γνωρίζει σύνορα και ταμπού, ένα συναίσθημα με πολλά πρόσωπα, απ' το οποίο μπορείς να ξεκινήσεις να αλλάξεις τον κόσμο και τους ανθρώπους του.
Όλα τα υπόλοιπα είναι κολοκύθια τούμπανα με ρύζι και σταφίδες. Μμμ, πείνασα. Πάω να δείξω στην κοιλίτσα μου πόσο την αγαπώ κι επιστρέφω...
...
(14/2/2022)
Και μιας κι έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που έγραψα αυτό το κείμενο, και μιας κι από τότε έγινε κι ακόμα γίνεται το έλα να δεις, θα συμπληρώσω με κάτι έξτρα. Ότι καμία οικονομική και πνευματική χρεωκοπία, καμία πανδημία, κανένας πόλεμος και καμία χούντα που στήνεται "για το καλό μας" δεν μπορεί να σκοτώσει τον έρωτα, και καμία γιορτούλα σαν την σημερινή δεν μπορεί να τον ξεφτιλίσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου