Το 1983, μια ομάδα θεοσεβούμενων επιστημόνων διεξήγαγε ένα ριζοσπαστικό
πείραμα σε μια απόρρητη εγκατάσταση. Οι επιστήμονες πίστευαν ότι ένας
άνθρωπος που δεν μπορούσε να νιώσει ή να αντιληφθεί ερεθίσματα, θα
μπορούσε να αισθανθεί την παρουσία του Θεού. Θεωρούσαν ότι οι πέντε
αισθήσεις μας μάς εμποδίζουν απ’ το να έχουμε επίγνωση της αιωνιότητας,
και ότι χωρίς αυτές θα μπορούσε κάποιος να έρθει σ’ επαφή με τον Θεό
μέσω της σκέψης.
Ο μόνος εθελοντής για το πείραμα αυτό ήταν ένας ηλικιωμένος, που έλεγε ότι δεν είχε πλέον κανέναν άλλον λόγο για να ζήσει. Για ν’ αφαιρέσουν κάθε ρανίδα αίσθησης απ’ τον εθελοντή, οι επιστήμονες εκτέλεσαν μια περίπλοκη χειρουργική επέμβαση, στην οποία έκοψαν κάθε νευρώνα που συνέδεε τον εγκέφαλο με τα όργανα αισθήσεων του. Ο εθελοντής μπορούσε να ελέγξει τους μύες του, αλλά δεν μπορούσε να δει, να ακούσει, να γευτεί, να μυρίσει, ή να αισθανθεί. Αποκομμένος από κάθε αίσθηση, και ανήμπορος να επικοινωνήσει με τον έξω κόσμο, ο ηλικιωμένος ήταν μόνος του με τις σκέψεις του.
Οι επιστήμονες τον παρακολουθούσαν, καθώς μιλούσε φωναχτά για την κατάσταση του μυαλού του, συνθέτοντας μπερδεμένες προτάσεις που ούτε καν μπορούσε ν’ ακούσει. Μετά από τέσσερις μέρες, ο εθελοντής ισχυριζόταν ότι άκουγε ακατανόητους ψιθύρους να ‘ρχονται απ’ το κεφάλι του. Υποθέτοντας ότι δεν ήταν παρά μια σφοδρή μορφή ψύχωσης, οι επιστήμονες δεν έδωσαν και πολύ σημασία στους ισχυρισμούς του ηλικιωμένου.
Δύο μέρες αργότερα, ο εθελοντής υποστήριζε ότι άκουγε τη νεκρή σύζυγο του να μιλάει μαζί του. Όχι μόνο αυτό, αλλά μπορούσε και να της απαντήσει. Οι επιστήμονες έδειξαν ενδιαφέρον, αλλά δεν ήταν σίγουροι γι αυτό. Τουλάχιστον, όχι μέχρι ο εθελοντής να λέει τα ονόματα νεκρών συγγενών που είχαν οι επιστήμονες. Επανέλαβε προσωπικές πληροφορίες στους επιστήμονες, που μόνο οι νεκροί σύζυγοι και γονείς τους μπορούσαν να γνωρίσουν. Σ’ αυτό το σημείο, ένα σημαντικό κομμάτι της επιστημονικής ομάδας εγκατέλειψε την έρευνα.
Μετά από μια βδομάδα συνομιλίας με τους νεκρούς μέσω των σκέψεων του, ο εθελοντής ένιωθε συντετριμμένος, καθώς ανέφερε ότι οι φωνές άρχισαν να τον καταβάλουν. Κάθε φορά που ξυπνούσε, η συνείδηση του βομβαρδιζόταν από εκατοντάδες φωνές. Αρκετά συχνά συγκρουόταν με τον τοίχο, σε μια προσπάθεια ν’ αποσπάσει ένα αίσθημα πόνου. Παρακαλούσε τους επιστήμονες να του χορηγήσουν ηρεμιστικά, ώστε να μπορούσε να ξεφύγει απ’ τις φωνές μέσω του ύπνου. Αυτή η μέθοδος δούλεψε για τρεις μέρες, μέχρι που άρχισε να έχει φριχτούς εφιάλτες. Ο εθελοντής έλεγε ξανά και ξανά ότι μπορούσε να δει και ν’ ακούσει τους νεκρούς στα όνειρα του.
Μόλις μια μέρα μετά, ο ηλικιωμένος άρχιζε να ουρλιάζει και να γραπώνει
τα μη-λειτουργικά μάτια του, με την ελπίδα να αισθανθεί κάτι απ’ τον
φυσικό κόσμο. Σε κατάσταση υστερίας πλέον, ο εθελοντής έλεγε ότι οι
φωνές των νεκρών ήταν εκκωφαντικές και εχθρικές, μιλώντας για την Κόλαση
και για το τέλος του κόσμου. Από ένα σημείο και μετά, επί πέντε
συνεχόμενες ώρες, φώναζε:
«Δεν υπάρχει Παράδεισος! Δεν υπάρχει συγχώρεση!»
Ικέτευε να τον σκοτώσουν, μα οι επιστήμονες ήταν πεπεισμένοι ότι ήταν κοντά στο να έρθει σ’ επαφή με τον Θεό.
Την επόμενη μέρα, ο εθελοντής δεν μπορούσε πλέον να σχηματίζει σαφείς προτάσεις. Σε κατάσταση παράνοιας, άρχισε να δαγκώνει και ν’ αφαιρεί κομμάτια σάρκας από το μπράτσο του. Οι επιστήμονες έσπευσαν προς το δωμάτιο και τον ακινητοποίησαν πάνω σ’ ένα τραπέζι, ώστε να μη μπορέσει να βλάψει τον εαυτό του. Δεμένος πλέον, ο εθελοντής πάλευε και ούρλιαζε, μέχρι που σταμάτησε μετά από μερικές ώρες. Τότε κοιτούσε επίμονα και ανέκφραστα προς την οροφή, καθώς τα δάκρυα του σχημάτιζαν υγρές ραβδώσεις στο πρόσωπο του. Επί δύο εβδομάδες ο ηλικιωμένος έπρεπε να ενυδατώνεται από τους επιστήμονες, επειδή έκλαιγε συνέχεια.
Κάποια στιγμή γύρισε το κεφάλι του, και για πρώτη φορά από την έναρξη του πειράματος, κοίταξε έναν απ’ τους επιστήμονες στα μάτια, παρά το γεγονός ότι ήταν τυφλός. Ψιθύρισε.
«Μίλησα με τον Θεό... και μας εγκατέλειψε.»
Οι ζωτικές ενδείξεις του σταμάτησαν. Δεν υπήρξαν εμφανή αίτια θανάτου.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ήταν αυτό το πείραμα πραγματικό; Όντως έγιναν αυτά τα πράγματα; Κι όμως, όχι. Αυτό που διαβάζατε ήταν ένα creepypasta που μετέφρασα στα Ελληνικά, το Gateway of the Mind. Για όσους δεν ξέρουν, creepypasta λέγεται μια τρομακτική ιστορία που κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο από σελίδα σε σελίδα, όπως περίπου οι αστικοί θρύλοι που κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα. Είμαι περίεργος να δω αν κάποιος "δημοσιογράφος" καμιάς "αφυπνισμένης" ιστοσελίδας το περάσει για πραγματικό περιστατικό, όπως έγινε και με το Απάνθρωπο Ρωσικό Πείραμα Αϋπνίας.
Ο μόνος εθελοντής για το πείραμα αυτό ήταν ένας ηλικιωμένος, που έλεγε ότι δεν είχε πλέον κανέναν άλλον λόγο για να ζήσει. Για ν’ αφαιρέσουν κάθε ρανίδα αίσθησης απ’ τον εθελοντή, οι επιστήμονες εκτέλεσαν μια περίπλοκη χειρουργική επέμβαση, στην οποία έκοψαν κάθε νευρώνα που συνέδεε τον εγκέφαλο με τα όργανα αισθήσεων του. Ο εθελοντής μπορούσε να ελέγξει τους μύες του, αλλά δεν μπορούσε να δει, να ακούσει, να γευτεί, να μυρίσει, ή να αισθανθεί. Αποκομμένος από κάθε αίσθηση, και ανήμπορος να επικοινωνήσει με τον έξω κόσμο, ο ηλικιωμένος ήταν μόνος του με τις σκέψεις του.
Οι επιστήμονες τον παρακολουθούσαν, καθώς μιλούσε φωναχτά για την κατάσταση του μυαλού του, συνθέτοντας μπερδεμένες προτάσεις που ούτε καν μπορούσε ν’ ακούσει. Μετά από τέσσερις μέρες, ο εθελοντής ισχυριζόταν ότι άκουγε ακατανόητους ψιθύρους να ‘ρχονται απ’ το κεφάλι του. Υποθέτοντας ότι δεν ήταν παρά μια σφοδρή μορφή ψύχωσης, οι επιστήμονες δεν έδωσαν και πολύ σημασία στους ισχυρισμούς του ηλικιωμένου.
Δύο μέρες αργότερα, ο εθελοντής υποστήριζε ότι άκουγε τη νεκρή σύζυγο του να μιλάει μαζί του. Όχι μόνο αυτό, αλλά μπορούσε και να της απαντήσει. Οι επιστήμονες έδειξαν ενδιαφέρον, αλλά δεν ήταν σίγουροι γι αυτό. Τουλάχιστον, όχι μέχρι ο εθελοντής να λέει τα ονόματα νεκρών συγγενών που είχαν οι επιστήμονες. Επανέλαβε προσωπικές πληροφορίες στους επιστήμονες, που μόνο οι νεκροί σύζυγοι και γονείς τους μπορούσαν να γνωρίσουν. Σ’ αυτό το σημείο, ένα σημαντικό κομμάτι της επιστημονικής ομάδας εγκατέλειψε την έρευνα.
Μετά από μια βδομάδα συνομιλίας με τους νεκρούς μέσω των σκέψεων του, ο εθελοντής ένιωθε συντετριμμένος, καθώς ανέφερε ότι οι φωνές άρχισαν να τον καταβάλουν. Κάθε φορά που ξυπνούσε, η συνείδηση του βομβαρδιζόταν από εκατοντάδες φωνές. Αρκετά συχνά συγκρουόταν με τον τοίχο, σε μια προσπάθεια ν’ αποσπάσει ένα αίσθημα πόνου. Παρακαλούσε τους επιστήμονες να του χορηγήσουν ηρεμιστικά, ώστε να μπορούσε να ξεφύγει απ’ τις φωνές μέσω του ύπνου. Αυτή η μέθοδος δούλεψε για τρεις μέρες, μέχρι που άρχισε να έχει φριχτούς εφιάλτες. Ο εθελοντής έλεγε ξανά και ξανά ότι μπορούσε να δει και ν’ ακούσει τους νεκρούς στα όνειρα του.
«Δεν υπάρχει Παράδεισος! Δεν υπάρχει συγχώρεση!»
Ικέτευε να τον σκοτώσουν, μα οι επιστήμονες ήταν πεπεισμένοι ότι ήταν κοντά στο να έρθει σ’ επαφή με τον Θεό.
Την επόμενη μέρα, ο εθελοντής δεν μπορούσε πλέον να σχηματίζει σαφείς προτάσεις. Σε κατάσταση παράνοιας, άρχισε να δαγκώνει και ν’ αφαιρεί κομμάτια σάρκας από το μπράτσο του. Οι επιστήμονες έσπευσαν προς το δωμάτιο και τον ακινητοποίησαν πάνω σ’ ένα τραπέζι, ώστε να μη μπορέσει να βλάψει τον εαυτό του. Δεμένος πλέον, ο εθελοντής πάλευε και ούρλιαζε, μέχρι που σταμάτησε μετά από μερικές ώρες. Τότε κοιτούσε επίμονα και ανέκφραστα προς την οροφή, καθώς τα δάκρυα του σχημάτιζαν υγρές ραβδώσεις στο πρόσωπο του. Επί δύο εβδομάδες ο ηλικιωμένος έπρεπε να ενυδατώνεται από τους επιστήμονες, επειδή έκλαιγε συνέχεια.
Κάποια στιγμή γύρισε το κεφάλι του, και για πρώτη φορά από την έναρξη του πειράματος, κοίταξε έναν απ’ τους επιστήμονες στα μάτια, παρά το γεγονός ότι ήταν τυφλός. Ψιθύρισε.
«Μίλησα με τον Θεό... και μας εγκατέλειψε.»
Οι ζωτικές ενδείξεις του σταμάτησαν. Δεν υπήρξαν εμφανή αίτια θανάτου.
Ήταν αυτό το πείραμα πραγματικό; Όντως έγιναν αυτά τα πράγματα; Κι όμως, όχι. Αυτό που διαβάζατε ήταν ένα creepypasta που μετέφρασα στα Ελληνικά, το Gateway of the Mind. Για όσους δεν ξέρουν, creepypasta λέγεται μια τρομακτική ιστορία που κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο από σελίδα σε σελίδα, όπως περίπου οι αστικοί θρύλοι που κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα. Είμαι περίεργος να δω αν κάποιος "δημοσιογράφος" καμιάς "αφυπνισμένης" ιστοσελίδας το περάσει για πραγματικό περιστατικό, όπως έγινε και με το Απάνθρωπο Ρωσικό Πείραμα Αϋπνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου