28η Οκτωβρίου. Η μέρα που σαν σήμερα το 1940 είπαμε ένα βροντερό όχι στον Ιταλό κατακτητή και μετά τον πετάξαμε έξω με τις κλωτσιές. Και όπως κάθε χρόνο αλλά και σε κάθε εθνική εορτή, έτσι και τώρα είμαι σίγουρος πως θα βγαίνουν στους δρόμους οι δημοσιοκάφροι της κακιάς ώρας και θα ρωτάνε τα παιδιά μας τι γιορτάζουν σήμερα, με μοναδικό όμως σκοπό να πάρουν τις λάθος απαντήσεις που θέλουν ν' ακούσουν και διαγράφοντας απ' τις λήψεις τους όσα παιδιά έδωσαν σωστές απαντήσεις, χειραγωγώντας έτσι την κοινή γνώμη και δίνοντας μας ένα καλό πάτημα για να χλευάσουμε εμείς οι "ώριμοι" ενήλικες τα ίδια μας τα παιδιά. Κι έτσι αντί να αναρωτηθούμε πραγματικά γιατί μερικά παιδιά θα πουν ότι σήμερα είναι η παγκόσμια μέρα του όχι στους εξωγήινους, κι αντί να κάνουμε τα παιδιά μας να αγαπήσουν τη μάθηση και να θέλουν να ανακαλύψουν την ιστορία του τόπου μας και τους ήρωες που την έγραψαν, απλά για άλλη μια φορά θα αναλωθούμε στο να κατηγορούμε τα παιδιά μας για τα σκατά που εμείς οι ίδιοι έχουμε χέσει στα μυαλά τους, δίνοντας και σε μερικούς έτσι τη χαρά να πούνε εμετικές απόψεις του τύπου "η νεολαία είναι για τον πούτσο" και "τα παιδιά μας θα έπρεπε να πολεμάνε τους πάντες και να πεθαίνουν σαν τα σκυλιά (όσο εμείς οι "πατριώτες" πίνουμε τον καφέ μας απ' το Παρίσι), αντί να ζουν όπως θέλουν". Μήπως τελικά η ιστορία κινδυνεύει όχι απ' τα παιδιά μας που δεν την ξέρουν, αλλά από εμάς που βαριόμαστε να τους τη διδάξουμε και μάλιστα όπως πρέπει;
Απ' το Έπος του 40 μέχρι σήμερα πολλά έχουν αλλάξει. Όμως η μεγαλύτερη κι η χειρότερη αλλαγή είναι ότι ξεχάσαμε την ίδια μας την ιστορία. Ξεχάσαμε εμείς οι ίδιοι να λέμε όχι εκεί που πρέπει όπως οι ήρωες μας στα βουνά της Πίνδου, επειδή από μικρά παιδιά κάποιοι μας μαθαίνουν να λέμε ναι σε όλα, κι ειδικά εκεί που δεν πρέπει. Αποτέλεσμα είναι να λέμε:
ΝΑΙ στην καταστροφή του περιβάλλοντος και στην εν ψυχρό κακοποίηση κι εκτέλεση αθώων πλασμάτων, επειδή πάντα βάζαμε τον ρηχό εαυτούλη μας πάνω απ' το μεγαλείο της ζωής.
ΝΑΙ στη χρήση της βίας ακόμη και για ψύλλου πήδημα, σε σημείο να απειλούμε με πυρηνικό ολοκαύτωμα όποιον μας στραβοκοιτάξει.
ΝΑΙ στην κοινωνική κι οικονομική ανισότητα, σε σημείο που να το βρίσκουμε απολύτως φυσιολογικό κι εντελώς σωστό και δίκαιο κάποιοι να έχουν τα πάντα κι όλοι οι υπόλοιποι σχεδόν τίποτα.
ΝΑΙ στην κάθε μορφής εξαθλίωση κι εξαπάτηση, μιας κι είναι "στη φύση του ανθρώπου" να είμαστε μαλάκες και μισάνθρωποι.
ΝΑΙ στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γιατί ακόμα νομίζουμε ότι αυτό αφορά τους "άλλους" και ποτέ εμάς.
ΝΑΙ στη συντήρηση παλιών κι αποτυχημένων συστημάτων, ακόμη κι όταν σκυλοβρωμάνε μούχλα.
ΝΑΙ στην μπουρδολογία και στην προπαγάνδα, κι ας πεθαίνουν άνθρωποι εξαιτίας της.
Το "ναι σε όλα" έχει κατακτήσει τον πολιτισμό μας και τον πλανήτη μας σαν δεύτερος Μουσολίνι, σαν νέος Χίτλερ. Αλλά το όχι δεν έχει πεθάνει. Ζει στις καρδιές και στις ψυχές μιας νέας γενιάς αγωνιστών κι ηρώων, που με τον δικό τους τρόπο παλεύουν για έναν καλύτερο, ελεύθερο αύριο. Ζει στους Ουκρανούς αγωνιστές, που κρατούν το όχι ζωντανό και πετάνε έξω τον Ρώσο κατακτητή με τις κλωτσιές. Ζει στις γυναίκες αγωνίστριες στο Ιράν, που κρατούν το όχι ζωντανό και ξεσηκώνονται ενάντια στον θρησκευτικό φονταμενταλισμό. Ζει στους περιβαλλοντικούς ακτιβιστές, που κρατούν το όχι ζωντανό και σαμποτάρουν τα σχέδια των λομπίστων και των εταιριών να μετατρέψουν τον πλανήτη μας σε χωματερή για τα εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. Ζει στους καθημερινούς αγωνιστές της διπλανής πόρτας, που κρατούν το όχι ζωντανό και παλεύουν το τέρας της υποταγής και της απανθρωπιάς μ' ένα χαμόγελο και μια ζεστή καρδιά. Το όχι ζει και σήμερα, κι αυτή τη φορά έχει ξεπεράσει τα σύνορα της Ελλάδος και δεν περιορίζεται στα πεδία μάχης. Γι' αυτό κι από σήμερα τιμούμε τους ήρωες μας, παίρνουμε τη σκυτάλη τους και συνεχίσουμε τον αγώνα τους. Αυτή τη φορά ο κατακτητής είναι παντού κι ο αγώνας είναι οικουμενικός. Όπως είπαμε όχι στους κατακτητές του χτες, ώρα να πούμε όχι και στους κατακτητές του σήμερα και του αύριο.
Ώρα να πούμε:
ΟΧΙ στην καταστροφή του περιβάλλοντος και στον βιασμό της Μητέρας Γης για εφήμερα και πλαστικά κέρδη.
ΟΧΙ στη χρήση της βίας και του πολέμου ακόμη και για τις πιο μικρές διαφωνίες.
ΟΧΙ στην κοινωνική κι οικονομική ανισότητα, στον αποκλεισμό, στο ρατσισμό και στο φασισμό.
ΟΧΙ στην κάθε μορφής εξαθλίωση, εξευτελισμό και εξαπάτηση.
ΟΧΙ στην καταπάτηση των δικαιωμάτων ανθρώπων και ζώων.
ΟΧΙ στη συντήρηση παλιών κι αποτυχημένων συστημάτων.
ΟΧΙ στις ψευτοεπιστήμες, το φόβο, την άγνοια, τις προκαταλήψεις και την προπαγάνδα.
ΟΧΙ στον θάνατο.
Κι όταν είναι να πούμε ναι, θα πούμε μόνο εκεί που πρέπει:
ΝΑΙ στην προστασία του περιβάλλοντος και στην αειφόρος ανάπτυξη.
ΝΑΙ στην ειρήνη, στη διπλωματία και στο διάλογο.
ΝΑΙ στην ισότητα, στην αλληλεγγύη, στην κατανόηση και στην ελευθερία.
ΝΑΙ στην αξιοπρέπεια και στην ανθρωπιά.
ΝΑΙ στο σεβασμό ανθρώπων και ζώων.
ΝΑΙ στην εξέλιξη, στην πρόοδο και στην αλλαγή προς το καλύτερο.
ΝΑΙ στην επιστήμη, στη γνώση, στην αλήθεια και στην πνευματική γαλήνη.
ΝΑΙ στη ζωή!
"Νικούμε. Νικούμε. Πάντα νικάει το δίκιο! Μια μέρα θα νικήσει ο άνθρωπος. Μια μέρα η λευτεριά θα νικήσει τον πόλεμο. Μια μέρα θα νικήσουμε για πάντα."
- Γιάννης Ρίτσος, 1909-1990, Έλληνας ποιητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου